Durun!. Yapmayın.! Lütfenn..
Anne ve babası daha önce hayatında ilk kez gördüğü bu varlıklar tarafından götürülürken sözlediği sözlerdi bunlar..
Köyünün yanışını,insanların vahşice öldürülürmesini,bir takım insanın esir alınmasını.. hepsini dehşet içinde izliyordu!
Köyde kalan son kişiydi...Daha 8 yaşında olmasına rağmen çok güçlü bir yüreği vardı..Yanan köye ve uzaklaşan gölgelere baktı.Gözleri yaşlarla doldu.Daha bir saat öncesine kadar o kadar mutluydu ki!.Uzun süre oturdu sonra birden ahırın yandığı aklına geldi koşup söndürmek istedi ama olmadı.Kolları yüreği kadar güçlü değildi..Atların büyük bölümünün yanarak öldüğünü gördü fakat alev kapı tarafında bağlı duran babasının atına daha ulaşmamıştı.Yerde bulduğu bıçağı alıp hızla ahırın girişine koştu.Bağlı olan atın ipini kesti tam atı cıkaracaktı ki alevlerden ürken at hızla kosmaya başladı.O da atın eğerine tutunuyor ve onla birlikte sürükleniyordu..Uzun süre ipi bırakmadı..yere sürte sürte köy meydanına kadar geldi ardından dayanamayıp ipi bıraktı.Çıplak göğsü kanıyordu ama fazla hasar almadan ipi bırakmıştı."Kaderin insanı süreklidiği gibi atında onu meydana sürüklemesinin bir anlamı olsa gerek"..dedi .Bu düşünceler geldi aklına.. vede yanılmamıştı az ilerde yaralı biri vardı.Hemen yanına koştu,belki bir yardımı dokunabilirdi.Yaklaştıkça yerde yatanı daha net şeçebiliyordu.Yerde yatan kişi onun yaşlarında esmer, siyah gözlü, orta boylu, sevimli arkadaşı Willy ydi.Yanına gidince kendini tutamayıp ağladı tekrar.Willy nin bacağı kopmuştu..Kanlar içinde can çekişiyordu.Willy arkadaşını görünce ufak bi tebessüm gösterdi.Ardından şu sözleri söyledi.
Willy:Öldür beni dostum,öhö öhö,çok acı çekiyorum öldür beni..
Hala ağlamakta olan çoçuk birden arkadaşına sarıldı bu ona son sarılışıydı..
Acısını anlıyordu..Eli titreyerek bıçağı çıkardı..Hem ağlıyordu,hem de olanlara lanet edercesine bağırıyordu..Willy aynı şeyi tekrarladı"Öldür beni dostum çok acı çekiyorum".
Sözünü bitirir bitirmez onu kalbinden bıçakladı..Küçülen göz bebeklerine uzun süre baktı.Willy arkadaşını görebilmenin sevinciyle yüzünde tebessümle ölmüştü.
Ardından arkadaşının cansız bedenini açtığı çukura koydu.Üstünü toprakla örtüp kısa bir dua etti.
Az önce son yakınınıda toprağa vermiş artık hayatta yapayalnız kalmıştı.Ne yapacağını nereye gideceğini bilmeden...
C.tesi Ağus. 09, 2008 2:58 pm
seni düelloya... pardon dogruluga davet ediyorum
