"Eveett!!Başardık !!o yaratıkları def ettik"...İnsanlar sevinç çığlıkları atarak zaferi kutlamaktadır.Akşam olunca köy meydanında ateş yakılarak kutlama yapılır.Herkes sevinç içinde kutlamaya katılır...
Kutlama yerinde sessizce oturan komutan Eric düşüncelidir.Bir zafer kazanılmıştır ancak undeadların bu kadar az ve etkisiz bir orduyla gelmiş olmaları düşündürücüdür.Aslında gönderilen undead birliklerinin amacı bellidir.Köyün savunma sistemlerini ve korunakları öğrenmektir.Eric insanların eğlencesini bozmak istemediğinden ağzını açmadan oturur.
Ertesi gün halkı aynı meydanda toplayarak daha büyük bir saldırı olacağını söyler.Halk ne kadar inanmak istemesede konutanın açıklamalarını gayet mantıklı bulmuşlardır.Yemekler pişirilir, tüm askerler karnını doyurduktan sonra siperleri tamir etmeye koyulurlar.Silahlar ,cephaneler ordan oraya taşınmaktadır.Hazırlıklar tamamlandığında insanın içini sıkan savaş öncesi sessizlik hakim olur.
Günler sonra kaçınılmaz savaş başlar uzaktan undead orduları bir kez daha gelmektedir.Bu seferki birlikleri eskisinden çok daha kalabalıktır."Ateş" emriyle tüm silahlar bidaha patlar.Ateş açarak birçok undead i haklarlar.Askerlerin kendine güveni artmaktadır.Bu silahlar gerçekten işe yaramaktadır...Ama savaş o kadar kolay olmayacaktır.Büyük bir mancınık taşı siperi yerle bir eder.Köye yanan taşlar yağmaktadır.Tüm siperler neredeyse tamamen yok olmuştur.Eric:"Geliyorlar saldırın!!" demesi üzerine herkes undeaların üzerine atılır.Eric herkesten önde ilk undead ın kafasını keser.Arkadan gelen kılıç darbesinden de kurtularak kılıcı düşmanına saplar.
Savaş ön siperlerde devam ederken küçük kahramanımız acılar içinde kıvranmaktadır.Elindeki yüzük parmagını koparırcasına sıkmaktadır.Git gide eli daha da parlamaktadır.Acısı bir anda diner.Yüzüğün ona gösterdiği yöne gitmeye hazırdır..
Eric ve adamları her ne kadar iyide olsa undeadların sayısı cok fazladır.Kayıp vermeye başlamışlardır.Geri çekilmek üzereyken Eric koluna bir kılıç darbesi alır.Kolu kopmuş halde koşmaya başlar.Arkasından yağan oklar kaçmak üzeryken onu vurur.Tüm askerler başıboş halde undeadlara yem olmaktadır.Derken küçük kahramanımız birden savaşa dalar herkesi aşarak undead ordularının tam kalbine girmiştir ki..
"Sonunda uyanabildin".Bu ses annesinin sesine çok benzemektedir.Yataktan kalkmayı dener ama kımıldayamaz.İnmek için çaba sarf ederken tekrar bayılır...
C.tesi Ağus. 09, 2008 3:02 pm
